Obeležavanje sto godina od osnivanja Sportskog društva Radnički

Sportsko društvo Radnički svečano je obeležilo sto godina postojanja u Muzeju Jugoslavije dodelom povelja i plaketa najzaslužnijim članovima. Priznanja su dodeljena onima koji su postigli vrhunske sportske rezultate, učestvovali u formiranju moralnog lika sportista i svojim radom i zalaganjem doprineli afirmaciji, stvaranju, podizanju i jačanju domaćeg i međunarodnog ugleda Sportskog društva i srpskog sporta. Među nagrađenima su se našli Svetlana Kitić, Alisa Marić, Dragana Pešić, Milica Radovanović, Miroslav Marović, Zoran Jovanović, Nemanja Đurić, Aleksandar Petaković, Momir Kecman, Jelica Kalenić, Ljubinko Veselinović, Vukota Ćetković i mnogi drugi.

U prostoru muzeja izložene su fotografije, video materijali, rekviziti i predmeti iz bogate zbirke jednog od najboljih sportskih kolektiva na ovim prostorima i jednog od najstarijih sportskih društava u Evropi, kako bi posetioci mogli da steknu sliku o njegovom sportskom, istorijskom i revolucionarnom značaju.

Radnički je osnovan u Zanatskoj školi, u Ulici kraljice Natalije, na mestu gde se danas nalazi Matematička gimnazija, ali njegova glavna adresa, po kojoj ga i danas svi znaju, jeste Crveni krst. Društvo se tu doselilo po završetku Drugog svetskog rata, u Ulicu vojvode Šupljikca – ime Radničkog neraskidivo je vezano za ovaj kraj, a pojam „krstaš“ postao je sinonim za slobodoumne, pravdoljubive, prkosne i odvažne ljude. Mnogi sportisti su se uz vanserijske rezultate ostvarivali i  na drugim poljima, završavali fakultete, doktorate i postajali univerzitetski profesori. Mnogi su i pojedinačni dobitnici visokih gradskih i državnih priznanja.

„Najveći poklon svim članovima Radničkog za stogodišnjicu postojanja i najlepši početak našeg drugog veka je izgradnja sportskog centra koji će biti dom za sve sportove, na postojećoj i dobro poznatoj adresi, u Ulici vojvode Šupljikca 31. Veličanstvena dvorana, hiljade kvadrata najopremljenijih sala za treninge, svlačionice, teretane, biće novi dom klubovima koji čine porodicu Sportskog društva Radnički. Ovo je najvažniji projekat Radničkog u narednom periodu na koji svi treba da budemo izuzetno ponosni.

Naš Upravni odbor je niz godina radio na tome da obeleži stogodišnjicu 20. aprila 2020, ali smo je zbog situacije sa Kovidom ipak obeležili u godini jubileja. Posebno se zahvaljujem Muzeju Jugoslavije na profesionalnosti i stvarno izuzetnoj saradnji “ , izjavio je Dušan Ivković, naš proslavljeni košarkaš i trener i predsednik SD Radnički.

Na ulasku u drugi vek, u Radničkom živi i radi 13 klubova u 12 sportova: fudbal, košarka (muški i ženski klub), rukomet (ž), rvanje, boks, odbojka (ž), karate, kik-boks, šah, planinarstvo, gimnastika i džudo. Pored njih, postoji i klub veterana.

Kratka istorija Radničkog

Sportsko društvo Radnički je kolektiv koji je u svim društveno-političkim sistemima očuvao osnivačku misao o pripadnosti, zajedništvu i spremnosti na žrtvu.

Nema mnogo sportskih društava u svetu koja su zakoračia u svoj drugi vek, pa je samm tim i ovaj jubilej podvig za sebe. Posle svih progona naroda, ratova i bombardovanja, Radnički je preživeo i ništa manje izazove modernog društva.

Radnički je osnovan 1920. godine. Kao što mu i samo ime kaže, rođen je u krilu radničke klase, ali je bio i značajno uporište Komunističke partije.

Od Obznane, kojom je na isteku 1920. zabranjen rad Komunističke partije Jugoslavije, do kraja Drugog svetskog rata, više od stotinu njegovih članova izgubio je život u demonstracijama, progonima, logorima, zatvorima, ratu. Radnički je dao deset španskih boraca i 18 narodnih heroja, a 117 članova stradalo je u antifašističkoj borbi. U njegovim redovima bila su četvorica od čuvenih sedam sekretara Skoja.

Radnički je prvo sportsko društvo koje je obnovilo svoj rad po oslobođenju Beograda u novembru 1944. Predratnim klubovima priključili su se košarkaši, planinari, rukometaši, odbojkaši, ragbisti, kuglaši, džudisti; kasnije i karatisti, gimnasičarke, atletičari, strelci, kik-bokseri. U svom prvom veku, Radnički je osvojio 40 ekipnih seniorskih titula državnog prvaka i 22 kupa Jugoslavije – u rukometu, boksu, košarci, odbojci, šahu, rvanju, džudu, streljaštvu, karateu i ragbiju).

Iz njegovih redova proniklo je 45 dobitnika nacionalnog sportskog priznanja, koje Republika Srbija dodeljuje za osvajanje na Olimpijskim igrama, evropskim i svetskim prvenstvima. Radnički je odnedavno i prvo sportsko društvo u Srbiji odlikovano Sretenjskim ordenom prvog stepena za zasluge u sportu. Prvi olimpijski šampion sa Crvenog krsta bio je Blagoje Vidinić, golman fudbalske reprezentacije Jugoslavije na Olimpijskim igrama u Rimu 1960.

Fudbaleri su bili osnivači i perjanica društva sve do kraja pedesetih godina prošlog veka, kada su u čuvenom finalu Kupa Jugoslavije izgubili od Partizana.

Rukometašice su u vitrine kluba donele po tri pehara Kupa evropskih šampiona i Kupa pobednika kupova, što su i najveću ekipni uspesi društva.

Sportisti Radničkog  u pojedinačnoj seniorskoj konkurenciji osvojili su i 167 seniorskih titula državnog  prvaka (u boksu, rvanju, karateu, kik-boksu, džudu, šahu, streljaštvu, gimnastici i atletici), uz mnoštvo srebrnih i bronzanih odličja, kao i stotine medalja u mlađim kategorijama.

U nacionalnim timovima sportisti Radničkog doneli su 100 medalja sa najvećih takmičenja (svetska i evropska prvenstva, olimpijske igre): 20 sa olimpijskih igara, 29 sa svetskih šampionata i 51 sa evropskih prvenstava. Pored pomenutih sportova, tome su doprineli i fudbal i kuglanje. Tu su i stotine odličja u svim uzrastima na mediteranskim igrama, balkanskim šampionatima i raznim svetskim kupovima.

Prva odličja sa reprezentacijom osvojili su kuglaš Zvonko Kružić (bronza) na Svetskom prvenstvu u Beogradu 1953, i džudista Mladen Mastela (srebro), na Evropskom šampionatu u Beču 1959.

Prvu ekipnu titulu prvaka Jugoslavije na Crveni krst doneli su džudisti 1959, a dve godine kasnije, pridružile su im se košarkašice koje su šezdesetih godina prošlog veka to ponovile još pet puta. U stopu su ih pratili košarkaši, šampioni iz 1973, kada su i rvači bili na vrhu. Jugoslavija je u to vreme bila evropski i svetski prvak u košarci, njena liga najbolja u Evropi, a Radnički bez premca u njoj.

Šezdesetih godina stasala je talentovana generacija rukometašica, koje su postale državne prvakinje 1972. godine, kada je i muški rukomet debitovao na Olimpijskim igrama u Minhenu. Pored 14 titula prvaka, osvojile su po tri pehara Kupa evropskih šampiona i Kupa kupova, a neke od njih su godinama bile stubovi najvećih uspeha reprezentacije Jugoslavije.

Sedamdesetih godina prve titule osvojili su rvači, odbojkašice, šahisti i bokseri koji su devet puta bili državni šampioni (četiri puta u SFRJ). Pojedinačne uspehe ostvarili su i gimnastičari, karatisti, strelci, atletičari, džudisti. Planinari su na najvišim vrhovima Evrope istakli zastave Radničkog i svoje zemlje.