Završeni su radovi na restauraciji crkve Svetog Nikole, jedne od svetinja hrišćanskog sveta u antalijskom okrugu Demre. Crkva podignuta u ime Svetog Nikole, koji je svoj život posvetio činjenju dobrih dela, koji je delio imanje sa siromašnima i ušao u legendu tajno ostavljajući poklone sa prozora, očekuje svoje posetioce sa svojim istorijskim bogatstvom.
Držeći govor na otvaranju obnovljene crkve Svetog Nikole, turski ministar kulture i turizma Mehmet Nuri Ersoj je rekao : „Nakon završetka radova na restauraciji i uređenju, danas ponovo otvaramo crkvu Svetog Nikole. Ova crkva, jedno od najistaknutijih dela istočnorimske umetnosti sa svojom arhitekturom i ukrasima, ima veliku vrednost za hrišćanski svet. Sveti Nikola se smatra jednim od najpoštovanijih ikona hrišćanstva. To možemo razumeti jer se tradicija Deda Mraza, koja se proširila na ceo hrišćanski svet iz severnoevropskih zemalja, zasniva na Svetom Nikoli. Pažljivo smo obavili restauratorske radove imajući u vidu sve ove informacije. Na ovaj način, Crkva Svetog Nikole će i narednih godina ugostiti svoje posetioce.“
Sveti Nikola je proveo život u Demreu
Sveti Nikola, danas poznat i kao Deda Mraz i međunarodni simbol Božića, smatra se jednim od najcenjenijih predstavnika hrišćanstva. Poznato je da je Sveti Nikola, koji je rođen u Patari, drevnoj oblasti Antalije, svoj život proveo u Demreu. Postati episkop Mire na granici Demrea bila je jedna od prekretnica u životu Svetog Nikole, koji je odrastao kao sin bogatog trgovca pšenice. Zato što je tih godina Mira bila glavni grad Likijske države, a biskup koji je ovde služio smatran je drugim najvećim verskim autoritetom Anadolije. Osim što je čuven po tome što je celog života pomagao onima kojima je to najpotrebnije, Sveti Nikola je poznat i po čudima koja je činio. Nikola, zbog toga poznat i kao „svetac čudesa“, upokojio se u crkvi u kojoj je bio episkop u Miri. Posle njegove smrti 6. decembra 365. godine nove ere, Miračani su podigli spomenik, a zatim i veliku baziliku u ime svetitelja. Ova bazilika, na čijim su zidovima prikazana čuda za koja se veruje da ih je činio Sveti Nikola, teško je oštećena usled zemljotresa i upada u grad, a u 9. veku je obnovljena kao potkupolna crkva.
Na Uneskovoj privremenoj listi svetske baštine
Sledeću najobimniju popravku crkve izvršio je 1042. godine deveti vizantijski car Konstantin i njegova žena Zoja. Crkva Svetog Nikole, jedno od suštinskih dela vizantijske istorije umetnosti sa dopunama napravljenim u 11. veku, svojim arhitektonskim stilom i ukrasima spada u najistaknutije primere srednjevizantijskog perioda. Crkvu, koja se nalazi na Uneskovoj privremenoj listi svetske baštine od 2000. godine, svake godine preplave domaći i strani turisti. Crkva, koja je neophodna ne samo u smislu istorijskog, već i verskog centra, poznata je kao sveta destinacija na koju su hodočasnici u Jerusalim odlazili sa mediteranske rute u prošlosti. Tu se nalazi i rimski sarkofag ukrašen ribljim krljuštima i listovima akantusa, za koji se veruje da je Deda Mrazov. Kosti za koje se smatra da pripadaju Svetom Nikoli izložene su u Muzeju Antalije.
Istorija oživljava u Demreu
Crkva Svetog Nikole dočekuje svoje posetioce sa svojim obnovljenim izgledom nakon restauratorskih radova i uređenja prostora od strane Ministarstva kulture i turizma. U okviru izvedenih radova na crkvi uklonjeni su stari krovovi i izgrađeni novi zaštitni krovovi. Urađeni su konzervatorski i popravni radovi na unutrašnjosti i eksterijeru crkve, od zidova do kupole, svoda i podnih površina. Pored dokumentacije i konzervatorskih radova originalnih zidnih slika i podnih mozaika, u rutu posetilaca je uvršten i prostor galerije na drugom spratu. Pored unutrašnjeg uređenja za posetioce sa posebnim potrebama, izgrađeni su i sistemi za odvodnjavanje i odvod vode. Crkva, koja se nalazi pet metara ispod nivoa gradskog naselja i jedan metar ispod nivoa mora, ojačana je protiv padavina i deformacije podzemnih voda.
