Američko – ruski all stars kvintet „Opus 5“ na Nišvillu 2012
Njujorški kvintet „Opus 5“ koji okuplja neke od najboljih i najtraženijih muzičara aktuelne jazz scene nastupiće na ovogodišnjuem Nišville jazz festivalu i premijerno u Evropi promovisati prvi album sastava. Alex Sipiagin – truba, Seamus Blake – tenor saksofon, David Kikoski – klavirr, Boris Kozlov – kontrabas i Donald Edwards – bubnjevi, predstaviće se publici u niškoj Tvrđavi u subotu, 18. avgusta.
Osim činjenice da zbirni spisak muzičara sa kojima su sarađivali članovi „Opus 5“ predstavlja svojevrsni „Ko je ko“ savremene američke jazz scene, zajednički imenlac koji objedinjuje članove ovog pravog all stars kvinteta je i podatak da su svi i stalni članovi Mingus projekata: Mingus Big Band, Mingus Orchestra i Mingus Dynasty – sastava koji izvode kompozicije pokojnog kontrabasiste, kompozirtora i aranžera Charlesa Mingusa.
Svojevrstan kuriozitet vezan za kvintet „Opus 5“, koji je nedavno objavio prvi CD na etiketi „Criss Cross Jazz“, je i to što su u postavi dva Rusa, Alex Sipiagin i Boris Kozlov (obojica rođeni 1967. godine) koji su, posle klasičnog i jazz obrazovanja, i velikog broja nastupa i snimanja u domovini, odlučili da se početkom devedesetih oprobaju u Americi, gde su veoma brzo uspeli da se nametnu kao vanserisjki umetnici i to baš u Njujorku kao epicentru svetske jazz scene.
Gil Evans Band, Earl Gardner, Randy Brecker, Dave Holland big band, Michael Brecker, Larry Coryell, Eric Clapton, Dr. John, Aaron Neville, Gonzalo Rubalcaba, Kenny Werner, Elvis Costello, Michael Franks, Dave Sanborn, Phil Ramone (…) samo su neki od sastava i muzičara sa kojima je sarađivao Alex Sipiagin koji je za dve deceneije rada u USA osim 11 albuma pod svojim imenom učestvovao na još pedesetak projkata od kojih je značajan broj dobio Grammy u različitim kategorijama.
Boris Kozlov takođe ima bogatu diskografiju ostvarenu kroz saradnju sa poznatim muzičarima: Michael Brecker, Ray Barretto, Terry Gibbs/Buddy De Franco Band, Bobby Watson, Bob Berg , Benny Golson, James Moody, Ronnie Cuber, John Stubblefield, Ravi Coltrane, Donny McCaslin, Michel Legrand, George Colligan, Mark Whitfield, David Gilmore, Jeff ‘Tain’ Watts, Antonio Sanches, Robin Eubanks, Frank Lacy… Brian Lynch i Eddie Palmieri – sa kojima je svirao na albumu „Simpatico“ koji je 2007 godine dobio Grammy kao najbolji latin jazz album). Poslednjih godina uz angažovanje kao stalni kontrabasista i aranžer, ima i funkciju umetničkog direktora Mingus projekata – što je, s obzirom na reputaciju ovih sastava, ali i imena Čarlsa Mingusa – veliko priznanje za Kozlova.
Seamus Blake (rođen 1970), koji je odavno prepoznat kao jedan od najinventivnijih saksofonista savremene jazz scene, prvi značajniji angažman je imao još kao dvadesetogodišnji student Berklee akademije kada je dobio poziv od legendarnog bubnjara Victora Lewisa. Februara 2002, osvojio je prvo mesto na Thelonious Monk International Jazz Saxophone Competition u Vašingtonu i kao pobednik nastupao sa Wayne Shorter-om i Herbie Hancock-om. Objavio je šest albuma kao vođa sastava, bio9 je član čuvenog “Quiet Banda” John-a Scofield-a, a sarađivao i sa grupama koje su predvodili Dave Douglas, Kenny Barron, Michael Brecker, Randy Brecker, Ingrid Jensen, Maria Schneider, Brad Mehldau, Al Foster, Brian Blade, Jack Dejohnette…
Muzičar sa najviše iskustva u kvintetu je pijanista David Kikoski (1961) koga mnogi kritičari apostrofiraju kao najinventivnijeg i najoriginalnijeg muzičara svoje generacije. U vreme studija na Berklee akademiji vodio je trio u u kojem je svirao i Pat Metheny sa kojim je Dave kasnije ponovo sarađivao na nekoliko projekata sa legendarnim bubnjarem Roy Haynes-om. Prve snimke je napravio sa Randy Brecker-om u postavi u kojoj su svirali i Joe Henderson, Ron Carter i Al Foster. Pod svojim imenom snimio je 14 albuma (producent drugog je bio čuveni Walter Becker iz grupe Steely Dan) a kao sideman i kolider učestvovao u snimanju još preko sto albuma koje su potpisivali: John Scofield, Ravi Coltrane, Dave Holland, Mike Stern, Chick Corea, Bill Stewart,Toots Thielemans, Tom Harrell, Gary Thomas, Marcus Miller, Michael Brecker, Pat Martino, Jack Dejohnette, Joe Lovano, Roy Hargrove, Kenny Garrett, Christian McBride, Nicholas Payton…
Od zvaničnog ulaska početka profesionalne karijere 1987. godine u New Orleansu, bubnjar Donald Edwards je fantastičnu rešutasciju stekao snimajući i nastupajući širom sveta sa mnogim od najvećih imena jazz scene. Freddie Hubbard, Tom Harrell, Terrance Blanchard, Donald Harrison, Kevin Mahogony, Javon Jackson, Ellis Marsalis, Orrin Evans, Joey Calderazzo, Wynton Marsalis, The Mingus Big Band & Orchestra, Charlie Hunter, Russell Malone, Alvin Batiste, Stefon Harris i Mark Whitfield… samo su neka od tih imena. Osim toga što je vanserijski instrumentalista Edwards je priznat i kao odličan pedagog ali i kompozitor. Godine 1994 dobio je Louisiana Arts Ambassador’s Award za kompoziciju, što je potvrdio i na albumima koje je snimio kao lider benda. Rodonačelnik jazz dinastije Marsalis – Elis Marsalis je izdvojio Donalda Edwardsa kao „jednog od tek nekoliko vanserijskih umetnika koji se jave tokom jedne generacije i koji potvrdjuju da biti vrhunski muzičar ne znači biti samo odličan instrumentalista – što Donald, uzgred rečeno – i jeste“!
