Dolazak Mihaila Barišnjikova, jedne od najvećih baletskih zvezda svih vremena, svakako je najbolji uvod u program četrnaeste edicije Beogradskog festivala igre. Poznat najširoj publici po izuzetnim filmovima, popularnim tv serijima, ali i nezaboravnim brodvejskim mjuziklima i pozorišnim predstavama, Barišnjikov je umetnik fantastične karijere, i nezaobilazno poglavlje u istoriji baletske umetnosti.
Ekskluzivan umetnički događaj koji će najaviti 14. Beogradski festival igre (24.03.-11.04.), je predstava “Brodski/Barišnjikov”, nastala u koprodukciji Barišnjikov centra iz Njujorka i Novog teatra iz Rige. Radi se o pozorišnom komadu za koji vlada neverovatno interesovanje važnih svetskih festivala i scena.
“Brodski/Barišnjikov” je predstava za jednog čoveka, zasnovana na poemama laureata Nobelove nagrade, Josifa Brodskog. Emotivno putovanje u dubine složenih pesničkih kompozicija, režirao je čuveni litvanski reditelj Alvis Hermanis. Nesumljivo je da su sličnosti u životnim biografijama Brodskog i Barišnjikova, pre svega napuštanje tadašnjeg SSSR-a i odlazak u Ameriku, bile dodatna inspiracija reditelju za jedinstvenu priču o pravima na osnovnu, ljudsku slobodu.
Kao svetska atrakcija i komad koji predhodi narednom Beogradskom festivalu igre, predstava “Brodski/Barišnjikov” je na programu je 11, 12 i 13 marta, sa početkom u 20h, na sceni Pozorišta na Terazijama. Ulaznice su u prodaji već od srede, 14. septembra. Na blagajni istog teatra, mogu se nabaviti i karte za predstave američkog Baleta Hispaniko (2 i 3 april) i francuske Kompanije Kafig (8 i 9 april).
Rođen 1948. godine u Rigi, Letonija, Mihail Barišnjikov se smatra jednim od najslavnijih igrača našeg vremena. Nakon početka spektakularne karijere u lenjingradskom Kirov baletu, došao je na Zapad 1974. godine, nastanio se u Njujorku, kao prvak Američkog baletskog teatra (ABT). Godine 1979., pridružio se Njujork Siti baletu, gde je radio sa Džordžom Balanšinom i Džeromom Robinsom. Godinu dana kasnije imenovan je za umetničkog direktora Američkog baletskog teatra, gde je, tokom naredne decenije predstavio novu generaciju igrača i koreografa. Od 1990. do 2002. godine, Braišnjikov je bio direktor i igrač kompanije White Oak Dance Project, koju je osnovao zajedno sa koreografom Markom Morisom. Godine 2005., pokrenuo je svoj umetnički centar (Baryshnikov Arts Center) u Njujorku, kreativni prostor za predstavljanje i negovanje multidisciplinarnih umetnika iz celog sveta. Pod njegovim umetničkom direkcijom, programi ovog centra opslužuju preko 700 umetnika i oko 22000 gledalaca godišnje. Barišnjikov je glumac, nominovan za Oskara, i fotograf čiji su radovi izlagani u muzejima i galerijama širom sveta. Njegove fotografije bile su deo publikacija za Aperture i Vanity Fair, između ostalog. Njegovi objavljeni radovi uključuju knjigu “Mers, moj put” (2008). Među brojnim priznanjima je Nagrada Kenedi Centra, Nacionalna medalja časti, Nagrada Komonvelt, Chubb Fellowship, Nagrada Džerom Robins i Vilcek nagrada iz 2012. godine, dok je 2010. godine dobio status francuskog Oficira legije časti.
Rođen 1965 u Rigi, Letonija, Alvis Hermanis je nedavno imenovan za jednog od deset najuticajnijih evropskih pozorišnih ličnosti u poslednjoj deceniji, od strane švajcarskog DU magazina za umetnost. Hermanis trenutno radi sa vodećim evropskim pozorišnim kompanijama, uključujući i Burg teatar iz Beča, Schaubuehne Berlin, minhenski Kammerspiele i ciriški Schauspielhaus; zatim operskim kućama, kao što su Teatar milanske Skale, Državna opera Berlina i briselski La Monnaie. Postavljao je opere na manifestaciji Festspiele u Salcburgu od 2012. godine, a nastavio je i u sezoni 2015/16. Njegova najskorija postavka je “Trubadur” sa Plasidom Domingo i Anom Netrebko, dok su njegove poslednje operske premijere bile “Faustovo prokletstvo” u Operi u Parizu, sa Jonasom Kofmanom, 2015. godine i “Dva Foskarija” u Teatru milanske Skale, sa Plasidom Domingom, 2016. godine. Nova operska režija, očekuje ga 2018. godine, za Festival Vagnera u Bajrojtu. Hermanisove pozorišne produkcije predstavljene su na vodećim festivalima, od Avinjona do Edinburga, i proputovale više od 40 zemalja. Mnogobrojna priznanja uključuju: Evropsku nagradu nove pozorišne stvarnosti, Nagradu Stanislavski, dve Zlatne maske u Moskvi, Nagradu Maks Rajnhart Pen (Salzburg Festspiele), Nagradu Nestroy (Austrija) i Nagradu Konrad Volf. Od 1997.godine je umetnički direktor Novog teatra u Rigi.
Glas Barišnjikova je prelep, i on ga raspoređuje istovremeno u punoj i suptilnoj meri. I kao što znamo, od početka njegove američke karijere, on je glumac silne širine. U ovom komadu, on je takođe brilijantan pantomimičar – ponekad drhtavi leptir, ponekad Kabuki glumac, a ponekad čovek u zastrašujućem zagrljaju smrti. Ja ne mogu suditi o njegovom prikazu ruskog jezika Brodskog, ali sa sigurnošću mogu osetiti izvođača u vrhunskom dometu njegove umetnosti, negde visoko uz Čarlija Čaplina, koji je isto bio glumac, igrač i pantomimičar. Marta Grem je takođe držala punu komandu nad svojom umetnošću, kao i Marija Kalas, kao i Lilijan Giš. Oni su besmrtni. © Observer
