Mãn je pripovest o ljubavi između jedne žene i onih koji su je rodili, dojili, podizali, oblikovali, usmeravali. Onih koji su je voleli i onih koji, možda, nisu umeli da je vole.
Man ima tri majke: onu koja ju je rodila u vreme rata, onu koja ju je spasla iz bašte i voljenu mamu, koja ju je usvojila i odgajila. Brinući za bezbednost svoje već odrasle kćeri, mama nalazi muža za Man – usamljenog Vijetnamca koji u Montrealu vodi restoran. Bačena u novi svet, Man otkriva svoj dar za kuvanje. Služeći se hranom kao sredstvom, ona stvara umetnost. Stvara jela koja su mnogo više od hrane za telo: ona bude sećanja i osećanja, pa čak i navode njene mušterije na suze. Man i njen suprug dele život iz dužnosti, učtivo i mirno. Ali, kad Man upozna jednog čoveka u Parizu, sve će se u trenu promeniti iz korena…
Mãn je roman u kojem se uživa zbog jezika, čula i ljubavi prema životu.
„Ovo je čudesna knjižica koja tka priču o ljubavi, hrani, strasti i životu koji opstaju između svetova.” – Maclean’s
„Delikatna i živahna ljubavna priča… Književni izraz je čaroban i snažan.” – Toronto Star
„Bezvremena, univerzalna tema, vrhunski obrađena.” – Winnipeg Free Press
Kim Tuj, kanadska književnica vijetnamskog porekla, rođena je 1968. godine u Sajgonu, u vreme čuvene Tet ofanzive. Kao desetogodišnjakinja, s roditeljima i dvojicom braće izbegla je u Kanadu, gde su se nastanili u montrealskom predgrađu Longej. Kim se vredno školovala, te je devedesetih na Montrealskom univerzitetu stekla diplome iz lingvistike i prevođenja, a potom i iz prava. Radila je kao advokat, prevodilac i ugostitelj, a onda se sasvim posvetila pisanju romana. Za Ru, svoj roman prvenac, koji je objavljen 2009, dobila je Nagradu generalnog guvernera Kanade za književnost na francuskom jeziku, najveće kanadsko literarno priznanje. Usledili su romani Tebi (s Paskalom Janovjakom, 2011), Mãn (2013) i Vi (2016).
Kim Tuj je jedan od najautentičnijih književnih stvaralaca savremene kanadske scene. Njeno pisanje je jezgrovito, puno života, i s lakoćom se kreće od najpotresnijih do najlaganijih motiva, slažući upečatljiv mozaik pred čijom silovitošću čitalac mora da napusti položaj ravnodušnog posmatrača, doživevši oštar i zanosan ukus onoga što život zapravo jeste.
