U godini jubileja, kada Opera i teatar Madlenianum obeležava dve decenije postojanja i uspešnog rada, na našu scenu prvi put smo postavili svetski poznati naslov – Mocartovu operu Don Đovani, jedno od najzrelijih dela iz poslednjeg opusa velikog majstora muzike. Poseban kuriozitet ove produkcije je i činjenica da je ona rezultat saradnje sa Narodnim pozorištem u Beogradu i to je prva koprodukcija jedina dva operska teatra u glavnom gradu.
U ovoj prvoj koprodukciji privatnog i državnog teatra na našim prostorima, na sceni Madlenianuma pojaviće se solisti, hor i orkestar Narodnog pozorišta u Beogradu. Autorsku ekipu čine gosti iz Italije: dirigent Marko Boemi, reditelj Alberto Triola, scenograf Ticijano Santi, dok je kostimograf Katarina Grčić Nikolić. Predstavu u sredu diriguje gost iz Italije, dirigent Fabricio Da Ros.
Ova opera predstavlja malo muzičko savršenstvo u svom zadivljujućem muzičkom sklopu; balansu između arija i dueta, upotrebi solo instrumenata, promenama tempa. Kao dramma giocoso opera Don Đovani je jedinstvena mešavina komičnog i tragičnog. Mocart je maestralno predstavio život sam kroz kompleksan lik glavnog junaka i njegovog vernog pratioca Leporela. U ovom izvođenju naslovna uloga je poverena baritonu Vladimiru Andriću, a njegovog slugu igra Dragoljub Bajić. Radnja ove opere u dva čina puna je dvosmislenosti – ne samo tekstualnih, nego i muzičkih. Ona se odvija oko Don Đovanijevog odnosa sa tri žene – Dona Anom, Dona Elvirom i Cerlinom, u tumačenju Snežane Savičić Sekulić, Aleksandre Stamenković Garsija i Nevene Matić.
Radnja opere je smeštena u teatru. Don Đovani je predstavljen kao lucidan, fascinantan i šarmantan reditelj, koji zabavu pronalazi u dominaciji nad tuđim umovima. Jedna od posledica ove „okrutne igre“ je da kod svojih žrtava Don Đovani stvara strašnu i nezdravu, čak i morbidnu, zavisnost od sebe samog. On im postaje potreba, poput droge, a oni postaju osuđeni na to da ga svuda prate. Don Đovani je savršen izraz „teatarskog demona“, vrste harizmatičnog (možda i natprirodnog…) velikog reditelja, koji bira osobe kojima daje priliku da budu „neko“, da bi izrazio sebe van okvira, da bi se osećao jedinstvenim. Tako su predstavljeni i likovi: Dona Elvira je glumica, Dona Ana je garderober, Cerlina je čistačica, a Mazeto (Marko Pantelić) je scenski tehničar. Leporelo je inspicijent (materijalna, fizička strana Don Đovanija, neko ko odlično poznaje mogućnosti i rizike „prostora za iluziju“). Ko je bio Don Otavio (Marko Živković), verenik Dona Ane, pre fatalnog susreta sa Don Đovanijem otkiva se tek na kraju… Komendator (Aleksandar Manevski) predstavlja redak slučaj osobe koja je potpuno izuzeta od pretnji Ega. On uopšte ne reaguje na ogledalo Don Đovanija kojim on zavodi svoje žrtve i stavlja ih pod svoju kontrolu.
Fabricio Da Ros (Fabrizio Da Ros), dirigent
Završio je studije na Fakultetu muzikoloških nauka (u oblasti studija organologije), u Školi za paleografiju i muziču filologiju na Univerzitetu u Paviji i diplomirao je kao čelista na Konzervatorijumu Agostino Stefani u gradu Kastelfranko (Veneto) pod vođstvom maestra V. Vestidela. Godine 2009. diplomirao je orkestarsko dirigovanje u klasi maestra D. Rencetija na Muzičkoj Akademiji u Peskari i u Beču u klasi maestra Mas Kondea na Bečkom konzervatorijumu.
Studirao je dirigovanje lirskom operom kod maestra K. De Sesa na Univerzitetu u Bolonji, sa maestrom P. Nojmanom (Dirigovanje antičke muzike na instrumentima iz tog perioda), kod maestra R. Gesija i R. Carpelona (Međunarodna Akademija u Vićenci) kod maestra Bresana (Hendelov oratorijumi sa kamernim orkestrom Strumentale u gradu Prato) i uz to sa maestrom A. Zeda u Akademiji Rosinijana u Pezaru i Akademiji Kiđana sa maestrom G. Đelmetijem.
Usavršio je horsko dirigovanje uz P. Rigelea, N. Končija i K. Høgseta.
Učio je takođe i vokalne tehnike kod maestra A.A. Guseva u Milanu, od 2006. uz čuvenog tenora, maestra V. Mateucija u Bolonji i 2009. kod maestra A. Cede na Akademiji “Rossiniana” u Pezaru.
Bio je asistent maestru S. Lojdu za operu Karmina Burana Karla Orfa i za Prvu simfoniju Titan G. Malera sa simfonijskim orkestrom Dobbiaco.
U periodu 2006-2009 bio je asistent dirigentima kao što su F. M. Bresan, maestro Renceti, maestro D. Agiman, i maestro R. Palumbo u nekoliko opera kao što su Semiramida, Pariz i Jelena, Ifigenija na Tauridi od Galupija i Orfej i Euridika, Manon Lesko, Toska, Suor Anđelika, Paljači i Kapuleti i Montegi, Madam Baterflaj, Boem, u najpoznatijim italijanskim pozorištima (Skala u Milanu, Opera u Rimu, Veliko pozorište La Feniće u Veneciji, Verdi u Trstu, Marućino, Pozorište Verdi u Pizi, itd).
Zatim je dirigovao u značajnim svetskim pozorištima i na festivalima (veliko izvođenje opere Nabuko u Palati Muzike u Strazburu, epska moderna opera Ramleela u Siri Fort Auditorijumu u Nju Delhiju sa simfonijskim orkestrom Nju Delhija, Aida u Koloseumu u La Korunji, Boemi i Madam Baterflaj u teatru Bonči u Ćezeni sa orkestrom grada Ferare i orkestrom B. Maderna, Malerova Peta simfonija sa meksičkim simfonijskim orkestrom u Toluki i Meksiku, Paljači na festivalu Leonkavalo, Serva Padrona\Kantata o kafi u Ankari sa orkestrom Akademije Baskent, Malerova Četvrta simfonija sa simfonijskim orkestrom Nova Amadeus, u čuvenom Karnegi Holu u Njujorku, simfonijski koncert sa orkestrom New England, Tabaro i Jodoleta u Pozorištu Goldoni u Livornu, Zanetto/Susanna u Operi Kairo sa Simfonijskim orkestrom Kaira), Nabuko u Narodnom pozorištu Banska Bistrica radeći sa poznatim upravnicima.
Dirigovao je brojnim orkestrima po celom svetu.
Od 2009. godine je muzički i umetnički upravnik italijanskog orkestra klasične muzike (OCI) na instrumentima tadašnjeg vremena, umetnički direktor muzičkog festivala Beluna (sedma sezona), u periodu 2014-15 muzički direktor orkestra San Marko u gradu Pordenone, prvi gost dirigent Rimskog simfonijskog orkestra (2015-2020).
Snimao je za diskografske kuće: RIVOALTO, RAINBOW, BONGIOVANNI, TACTUS, ARTS, HYPERION, SONY i AMADEUS.
Opera Volfganga Amadeusa Mocarta DON ĐOVANI
Velika scena Opere i teatra Madlenianum
31. januar 2018. u 19.30 časova
